We are our choices

Τυχαίνει τον τελευταίο καιρό και έρχεται η συζήτηση στο θέμα "επιλογές". Λένε ότι ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του και ειλικρινά συμφωνώ. Κάθε άνθρωπος χτίζει τον κόσμο σύμφωνα με τη δική του εικόνα, τις αξίες του, τις εμπειρίες του. Έχει τη δυνατότητα να επιλέξει, αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να αποφύγει να επιλέξει. Κάθε μέρα, κάθε ώρα της ζωής μας, αναμφισβήτητα, κάνουμε τις μικρές ή μεγάλες επιλογές μας. Διαλέγουμε να λαμβάνουμε άλλοτε ασήμαντες και άλλοτε σημαντικές αποφάσεις. Αυτό το κάνουμε σχεδόν από πάντα, για τα πάντα. 
Κάνοντας μία παρένθεση, θα ήθελα να φανταστείτε όλες αυτές τις επιλογές και τα αποτελέσματα αυτών. Κάθε επιλογή και μία άλλη εξέλιξη στη ζωή μας , κάθε επιλογή και μία άλλη ζωή ουσιαστικά!
Μπέρδεμα το ξέρω αλλά από την άλλη, αν το καλοσκεφτείς, όλες οι επιλογές και όλες οι παράλληλες ζωές αυτές είναι ουσιαστικά το ίδιο πράγμα, όλες αρχίζουν και καταλήγουν στο ίδιο πράγμα... Σε εμάς!
Εμείς κάνουμε τις επιλογές μας και εμείς τις ζούμε... Και αν κάνουμε την αυτοκριτική μας και σκεφτούμε όλα όσα δεν μας αρέσουν θα αντιληφθούμε ότι εμείς ήμασταν αυτοί που τελικά τα επιλέξαμε.. Σίγουρα πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και οι αποφάσεις μας είναι συνάρτηση πολλών πραγμάτων αλλά μήπως αυτό λέμε στον εαυτό μας; Μήπως θα έπρεπε να σταματήσουμε να κατηγορούμε τους άλλους, τη μοίρα και τον ανάδρομο Ερμή και να δεχτούμε ότι εμείς είπαμε τα ναι και τα όχι στη ζωή μας;;  
Είμαστε ,θέλω να πιστεύω, πάντα ελεύθεροι να αλλάξουμε γνώμη και να διαλέξουμε ένα διαφορετικό μέλλον.
Όταν και αν το κάνουμε αυτό, τότε είτε θα μπορέσουμε να κάνουμε επιλογές εκ νέου, αλλάζοντας ότι δεν μας αρέσει στην τωρινή πραγματικότητα μας, είτε θα μείνουμε όπου είμαστε και θα βιώσουμε την πραγματικότητα μας, έχοντας ως δεδομένο, όμως, ότι δεν είμαστε έτοιμοι ακόμη για κάτι άλλο.
 Συνειδητοποίηση δηλαδή! Δεν είναι κακό και αυτό, καθόλου κακό κατά τη γνώμη μου! Εγώ το έχω κάνει στη ζωή μου και έχω παροτρύνει φίλους να το κάνουν ... Νομίζω, τις περισσότερες φορές χρειάζεται κάτι πιο δυνατό από την στεναχώρια μας , τα νεύρα μας και το "χάλασμα" για να πάρουμε την απόφαση να αλλάξουμε κάτι σημαντικό για εμάς.
Δεν γνωρίζω ποιο είναι αυτό το πιο δυνατό που μας κάνει να πούμε "τέρμα" και να αναθεωρήσουμε, νομίζω ο χρόνος και τα όρια που έχουμε θέσει στον εαυτό μας, ίσως και όχι, πάντως ότι και αν είναι έρχεται ΣΙΓΟΥΡΑ κάποια στιγμή και μας κάνει να δούμε τα πράγματα πιο καθαρά από ποτέ! 
Δε χρειάζεται να πιέζουμε ούτε εμάς ούτε κανέναν άλλο! Πιέζοντας καταστάσεις, μπορεί να προωθούμε το συμφέρον μας για ένα μικρό χρονικό διάστημα , αλλά μακροπρόθεσμα αυτοϋπονομεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό , χωρίς καν να το καταλαβαίνουμε.
Αναπνεύστε.. Δώστε χρόνο στον εαυτό σας.. Όλοι μας τον χρειαζόμαστε... Κάντε την αυτοκριτική σας... Κάντε τις επιλογές σας και μη μετανιώσετε ποτέ για αυτές ...Εξάλλου υπάρχουν λόγοι που τις κάνουμε , άσχετα με το αν είναι οι "σωστές" και άσχετα με το τι θα γίνει στο μέλλον. Άλλωστε ποιος μπορεί να γνωρίζει τι θα γίνει στο μέλλον;; (αν κάποιος έχει απάντηση στην ερώτηση, ας επικοινωνήσει... ευχαριστώ )
Αφήστε το χρόνο να δοκιμάσει τα όρια σας να σας κάνει να ανακαλύψετε ποιοι είστε και τι θέλετε στην ουσία... Αν ένα πράγμα μπορώ σήμερα να πω με σιγουριά από όλα όσα έχω δει , έχω ζήσει, έχω σκεφτεί είναι η εξής συμβουλή ... 
Αφήστε τον κόσμο να ζήσει όπως αυτός επέλεξε και αφήστε τον εαυτό σας να ζήσει όπως εσείς επιλέξατε.


Υ.Γ. Καλό καλοκαίρι με παρέα μαγική και με τρέλα παιδική !! Εγώ αυτό επέλεξα για το άμεσο μέλλον... Όσο για το παρελθόν , είμαι σίγουρη ότι κάποιες συγκεκριμένες επιλογές θα τις έκανα και 100 ζωές να ζούσα.

Άτιτλο

Έχεις σκεφτεί πόσο σημαντικά είναι αυτά που θεωρείς δεδομένα; Δικά σου;
Έχεις σκεφτεί ότι μπορείς να τα χάσεις ξαφνικά σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο;
Έχεις σκεφτεί πως βγαίνουν λέξεις από το στόμα σου που δε θα μπορέσεις να πάρεις ποτέ πίσω ή λέξεις που θέλεις να πεις αλλά δεν τις λες ποτέ; Πόσο συχνά λες στους ανθρώπους της ζωής σου πόσο σημαντικοί είναι για εσένα ή πόσο τους αγαπάς;
Έχεις σκεφτεί πόσο καιρό έχεις να πεις στους γονείς σου ευχαριστώ; Ότι είναι η αιτία που είσαι αυτός που είσαι;
Έχεις σκεφτεί ότι έχεις χάσει την ουσία της ομορφιάς γύρω σου, στη ζωή σου;  Εικόνες που καθημερινά προσπερνάς χωρίς να ρίξεις ούτε ένα βλέμμα;
Έχεις σκεφτεί πότε ήταν η τελευταία φορά που εκτίμησες κάτι απλό που έγινε στην καθημερινότητα σου; Ένα τηλεφώνημα από έναν καλό φίλο που σου είπε μία βλακεία, ένα μήνυμα στο κινητό που σε έκανε να χαμογελάσεις, το χάδι της μαμάς σου χωρίς λόγο, το φιλί του αγαπημένου σου το πρωί που ξύπνησες μέσα στα νεύρα.
Έχεις σκεφτεί πόσο τυχερός είσαι που έχεις την υγεία σου, που γεννήθηκες , που μπορείς να ονειρεύεσαι;

Γενικά σκέφτεσαι κάτι άλλο εκτός από το πόσο αγχωμένος είσαι , πόσα λεφτά πρέπει να βγάλεις, πόσα προβλήματα έχεις;

Δύσκολο το σήμερα και το αύριο θολό, δε λέω, αλλά μήπως να σταματήσεις για κανένα δεκάλεπτο να ξοδεύεις φαιά ουσία και να σκεφτείς τα μικρά, τα απλά , αυτά που έχεις δεδομένα;;
Εκεί βρίσκεται η ζωή ρε κουτό!!!
Βούτα μέσα της πριν μείνουν μόνο τα απόνερα και εκεί κάνε τα πιο όμορφα όνειρα, τις πιο όμορφες σκέψεις!
Ο χρόνος δε σου χαρίζεται... Περνάει ότι και αν κάνεις και όσα σου παίρνει δε θα στα φέρει πίσω...
Τι και αν ζούμε τη μέρα της μαρμότας;; Δε μπορούμε για δέκα λεπτά να το αλλάξουμε αυτό ;; Ναι , από αυτά τα μικρά που λέγαμε , γιατί όχι ; Από τα απλά , τα ασήμαντα που τελικά είναι τα πιο σημαντικά..

Τα πιο ωραία πράγματα βρίσκονται μπροστά μας απλά δε μας αφήνει να τα δούμε η άγνοια μας...

καλη σας νύχτα...

Υ.Σ.  Στον αδερφό μου που πάντα με εμπνέει και με συμπληρώνει...
Σ' αγαπώ.

Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών

Περάσαμε πολλά για να πραγματοποιηθεί αυτή η παράσταση... Πολλά με τα οποία γελάσαμε , κλάψαμε , νευριάσαμε, νιώσαμε... Όλα πολύ έγιναν... Ήθελα καιρό να σας μιλήσω γι 'αυτό άλλα όλο κάτι γινόταν και με κρατούσε. Τελικά αποφάσισα να γίνει η πρεμιέρα και μετά να μιλήσω άφοβα! Στις 2 Νοεμβρίου επιτέλους , την ημέρα του Ακίνδυνου, Ανεμποδίστου, Αφθονίου, Ελπιδοφόρου και  Πηγασίου (να ναι καλά οι Άγιοι), η πρεμιέρα έγινε. Το άγχος ήταν αναμενόμενο φυσικά ,πόσο μάλλον μετά από τόσες αναβολές, αλλά η ενέργεια του κόσμου τα έσβησε όλα! Πόσο ωραία είναι η θετική ενέργεια στο θέατρο δεν μπορείτε να φανταστείτε!! 
Δε θα μιλήσω για τα σχόλια του κοινού, προτιμώ να έρθετε και να σχηματίσετε τη δική σας άποψη. Το μόνο που θα πω είναι ότι για άλλη μια φορά χαμογελώ και νιώθω ευγνώμων που κάνω αυτό που αγαπώ , που γνώρισα ανθρώπους που τους αγάπησα και με έκαναν να ανακαλύψω μέσα μου πράγματα που δεν τα είχα σκεφτεί ποτέ μου, που δούλεψα σκληρά για κάτι που λατρεύω και βγήκε αυτό το ωραίο αποτέλεσμα. 
Αυτά από εμένα, σας παραθέτω τα στοιχεία της παράστασης και σας περιμένουμε όλους!! 

Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών του Δημήτρη Δημητριάδη

ΠΟΤΕ;; κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.15 (διπλή παράσταση Παρασκευή, 21.15 και 00:15)
 
ΠΟΥ;; Studio vis motrix Αγνώστου Στρατιώτη 20, έναντι εκκλησίας Αγίου Δημητρίου τηλέφωνο κρατήσεων: 2310 228 161

ΠΕΡΙΛΗΨΗ  Ένας άντρας και δύο γυναίκες σχηματίζουν ένα ερωτικό τρίγωνο που στην πραγματικότητα είναι ένας αέναα περιστρεφόμενος κύκλος. Μέσα σ’ αυτήν την συνεχή και επιταχυνόμενη περιδίνηση, τα τρία πρόσωπα φτάνουν σε όλα τα άκρα στα οποία τα οδηγεί το πάθος που, με ολοένα μεγαλύτερη έξαρση και ολοένα ισχυρότερη ωμότητα, διακατέχει τον καθένα για τους άλλους δυο. Αυτό το κυκλικό τρίγωνο κρατάει μέσα του και τους τρείς, οδηγώ

ντας τους σταδιακά και μεθοδικά, σαν αδήριτος και απρόσωπος μηχανισμός, στην εξάντληση όλων των ψυχικών και σωματικών τους αποθεμάτων. Όταν πλέον όλα δείχνουν να καταλήγουν κάπου, τότε ανακαλύπτουν και οι τρείς ότι αυτό που άρχισε δεν θα τελειώσει ποτέ. Ούτε με τον θάνατο.

 

Παίζουν: Κλειώ- Δανάη Οθωναίου, Ευγενία Σαμαρά, Τίνα Λεωνορά, Αθανάσιος Τόμμυ Σκλάβος

Συντελεστές:
Χορογραφία: Κώστας Γεράρδος
Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Μπαξεβάνη
Πρωτότυπη μουσική: Βαγγέλης Παπαγεωργίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Φωτεινή Τσακίρη
Σκηνογραφία: Μαριαλένα Χρυσογονίδου
Ενδυματολογία: Ιωάννα Μάμαλη, Μαρία Παυλίδου
Διδασκαλία νοηματικής: Γιώργος Ανδρούδης
Παραγωγή: Studio vis motrix
Σκηνοθεσία: Αθανασιος Τόμμυ Σκλάβος

 

                                           ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ                                                        

The ugly truth

Όταν η αλήθεια είναι άσχημη, οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές , προσπαθούν να την κρύψουν... Λογικό εν μέρη... Ξέρουν πολύ καλά ότι αν αποκαλυφθεί , η ζημιά έχει γίνει και ή θα χάσουν αυτόν που αγαπούν ή θα πληγώσουν κάποιον που δεν φταίει ή ίσως θα πρέπει να τιμωρηθούν.. Έτσι την κρύβουν πίσω από γερο φτιαγμένους τοίχους ή πίσω από πόρτες κλειστές ή την επισκιάζουν με έξυπνες μεταμφιέσεις... 

Εκεί γεννιούνται τα ψέμματα... Ψέμματα που πρέπει να θρέψεις με μεγαλύτερα ψέμματα για να καλύψεις τα ήδη υπάρχοντα ψέμματα και και και... Ένας φαύλος κύκλος που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια, που σε καταστρέφει λίγο λίγο και που δεν σε αφήνει να ευχαριστηθείς τίποτα ουσιαστικό.. Φυσικά, δεν νιώθουν όλοι άσχημα για αυτό αλλά και αυτοί που νιώθουν , στο τέλος, μαθαίνουν να ζουν με αυτή τους την επιλογή ρισκάροντας να τα χάσουν όλα... 

Επίσης υπάρχουν και αυτοί που λένε ψέμματα στον ίδιο τους τον εαυτό... Που δεν μπορούν να δουν αυτό που είναι καθαρά μπροστά τους. Που αντιμετωπίζουν τη ζωή τους με μία δειλία που δεν τους ταιριάζει.. Μόνο και μόνο για να μην χάσουν τα κεκτημένα... Τα σίγουρα , που καθόλου σίγουρα δεν είναι.. 

Εκεί που θέλω να καταλήξω σε αυτή τη σύντομη αλλά ουσιαστική ανάρτηση είναι ότι ,καλώς ή κακώς,  η αλήθεια όσο άσχημη και αν είναι ΠΑΝΤΑ αναδύεται και κάποιος που αγαπάμε, ίσως και ο ίδιος μας ο εαυτός, ΠΑΝΤΑ πληγώνεται!

Αυτό που με λύπη ανακαλύπτω είναι ότι υπάρχουν γύρω μας κάποιοι άλλοι που διασκεδάζουν με αυτόν τον πόνο.. ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ! 

Ας αλλάξουμε κάποια πράγματα λοιπόν, ας πούμε αυτό που νιώθουμε , ας πούμε αυτό που έγινε , ας πούμε αυτό που θα γίνει , αυτό που θέλουμε να γίνει, αυτό που μας βαραίνει... Στον εαυτό μας , στους ανθρώπους μας, στους γονείς μας, σε όποιον νιώθουμε ότι έχουμε κάτι να του πούμε...

Η δειλία δεν μας βοηθάει.. μόνο πίσω μας πάει...

ΟΤΙ ΒΡΕΞΕΙ ΑΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ !!!

Σας γράφω μετά από καιρό και εύχομαι όλοι να μου είστε καλά!! Η ημερομηνία λέει 10 του Σεπτέμβρη... Λάθος τυπογραφικό! Είναι μόλις 41 του Αυγούστου και όλα είναι καλά στο χάος μου! Το καλοκαίρι μέχρι στιγμής είναι υπέροχο!! Ίσως από τα καλύτερα των τελευταίων χρόνων... (έρχονται και οι φωτογραφίες για του λόγου το αληθές!! ) 
Ένιωσα την ανάγκη να γράψω (βρήκα και το χρόνο επίσης ) γιατί ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που ήθελα απεγνωσμένα να το μοιραστώ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΒΕΙ!! Πριν με κρίνεται σκεπτόμενοι ότι με βάρεσε ο ήλιος στο κεφάλι συνεχίστε το διάβασμα!!
Αν με ρωτούσε κάποιος πριν λίγο καιρό πως είμαι θα έβριζα θεούς και δαίμονες για τα κακά που μου έχουν συμβεί... Προβλήματα υγείας , άνθρωποι που με πρόδωσαν , άλλοι που εκμεταλλεύτηκαν καταστάσεις. Ο καιρός όμως πέρασε και για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι ο χρόνος σε ωριμάζει! Σε κάνει να γελάς με το παρελθόν σου... Πόσες φορές δεν σας έτυχε κάτι που σας έριξε στα πατώματα και μετά από χρόνια απορούσατε με τον εαυτό σας γιατί τότε το είχατε πάρει κατάκαρδα;; Φαντάζομαι πολλές! Θεωρώ ότι αυτό συμβαίνει σε όλους μας γιατί ξαφνικά αντιμετωπίζουμε το παρελθόν μας σαν να είναι η ιστορία ενός τρίτου ανθρώπου. Δεν είμαστε πια συναισθηματικά συνδεδεμένοι με την κατάσταση και φυσικά δεν τη βιώνουμε!! Ως δια μαγείας , λοιπόν, γινόμαστε θεατές του προβλήματος.. Σαν ένα τρίτο μάτι που βλέπει τα πράγματα όπως θα έπρεπε να τα δει εξαρχής!!! Έτσι και εγώ είδα τα πράγματα μέσα από το πρίσμα του χρόνου και συνειδητοποίησα αυτό που σας είπα παραπάνω!!
Χαίρομαι ειλικρινά! Αν δεν είχα έρθει αντιμέτωπη με όλα αυτά πρώτον δεν θα έγραφα τώρα (...τουτέστιν δεν θα είχα υλικό:Ρ) δεύτερον δεν θα είχα ζήσει όλα αυτά τα ωραία που ήρθαν μετά από τα άσχημα και τρίτον και πιο σημαντικό δεν θα ήμουν αυτή που είμαι τώρα... Κάποιος μπορεί να πει ότι όλα αυτά είναι φιλοσοφικά... Αλλά τελικά δεν είναι και τόσο .. Μπήκα στο χορό! Χόρεψα! Στην τελική γούσταρα κιόλας!!
Σκεφτείτε πως όλα αυτά που μας ορίζουν και μας φτιάχνουν σαν ανθρώπους είναι τα βιώματα μας... Αν δεν ζήσεις ένα πρόβλημα υγείας ίσως να μην εκτιμήσεις τόσο τη ζωή , αν δεν ζήσεις μία προδοσία ίσως να μην εκτιμήσεις αυτούς που πραγματικά δεν θα σε προδώσουν ποτέ , αν δεν σε εκμεταλλευτούν ίσως να μην μάθεις ποτέ να προστατεύεσαι και πάει λέγοντας...
Αυτό που θέλω να πω τελικά αλλά μακρηγορώ είναι ότι δεν ζούμε σε έναν ουτοπικό κόσμο και κάποια στιγμή θα μας έρθουν άσχημα ...Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!! Άλλα θα είναι πολύ άσχημα και άλλα λιγότερο... Το θέμα είναι ότι αν μάθουμε να εκτιμούμε τα άσχημα , αν μάθουμε να χαιρόμαστε που μας ήρθαν και συνειδητοποιήσουμε πόσο απαραίτητα είναι για μας θα τα αντιμετωπίζουμε πολύ πιο γρήγορα , θα τα ξεπερνάμε ακόμη πιο γρήγορα και φυσικά θα απολαμβάνουμε τα όμορφα και τα απλά χωρίς να έχουν περάσει χρόνια!!
Αυτό λέει η δική μου λογική... Αν θέλετε κρατήστε το... Προσπαθήστε την επόμενη φορά να μην τα δείτε όλα μαύρα... Μαζέψτε τις δυνάμεις σας δεχτείτε τα γεγονότα και βρείτε τρόπο να τα βάλετε σε μια σειρά... Λύστε τα.. 
Η αγαπημένη μου παροιμία λέει ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδες καταστάσεις υπάρχουν δρόμοι που δεν έχουμε σκεφτεί! Βρείτε , λοιπόν, τους δρόμους που θα σας ωριμάσουν και θα σας κάνουν ευτυχισμένους ... Βρείτε τους ανθρώπους που θα πάρετε μαζί σας και ΖΗΣΤΕ!!

Fuck your dreams... THIS IS HEAVEN!!!

Είχα καιρό να ανεβάσω φωτογραφίες μου και θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην ανεβάσω τις αγαπημένες μου φωτογραφίες από την ομορφότερη πόλη που έχω βρεθεί μέχρι τώρα στη ζωή μου... Τα λόγια είναι περιττά αφού μία εικόνα ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις... Enjoy λοιπόν... Με την κατάλληλη μουσική υπόκρουση!!

 

la tour eiffel

from paris with love....

montmartre

moulin rouge (obviously)

hotel amour - montmartre

hotel amour - montmartre

montmartre

fuck wall

just a nice house

love wall

love wall

 

arc de triomphe

louvre garden

louvre garden

louvre garden

louvre museum

louvre museum

η νίκη της Σαμοθράκης (ανατριχίλα)

Ερμής

Notre Dame

river sequana

centre pompidou

Shakespeare and co

Shakespeare and co

Ελπίζω να σας άρεσαν και να το επισκεφτείτε σύντομα!!!
φιλιά

Εδώ είναι το ταξίδι...

Σκέψου τη ζωή σαν ένα ταξίδι με το τρένο... Σε αυτό υπάρχουν άνθρωποι- σταθμοί. Υπάρχουν αυτοί που μπαίνουν μαζί σου στο τρένο και ταξιδεύουν για πάντα και άλλοι που κατεβαίνουν κάποια στιγμή. Το θέμα είναι ότι αυτό το ταξίδι πάντα θα έχει στάσεις -σταθμούς... Είναι αναπόφευκτο!! Οπότε κοίταξε τους, μίλησε τους μπορεί να έχουν να σου δώσουν πολλά παραπάνω από αυτά που φαντάζεσαι... Εγώ βρήκα τον άνθρωπο που πλέον είναι αδερφή μου σε μία στάση και σε μια ηλικία που κάποιοι κατέβηκαν και που πίστευα ότι κανείς δεν θα ανέβει... Κι όμως πάντα κάποιος έρχεται.. Σε κοιτάζει και είναι σαν να σε ξέρει και το ίδιο νιώθεις και εσύ.. Και αυτό , πίστεψε με δεν έχει ηλικία.. Μπορεί να συναντήσεις έναν τέτοιον άνθρωπο ενώ έχεις μεγαλώσει , ενώ θεωρείς ότι δεν υπάρχουν άλλοι άνθρωποι που θα μπορούσες να δεθείς.. Κι όμως... Από την άλλη μπορεί αυτοί που ταξιδεύεις μαζί τους χρόνια να μην σε γνωρίζουν πια , να μην έχουν να μοιραστούν τίποτα κοινό μαζί σου... Αυτοί είναι που πρέπει να τους αφήσεις να κατεβούν και να ανέβουν σε ένα άλλο τρένο... Άλλωστε ποιος ξέρει;; Ίσως να ξανά ανέβουν κάποτε... Όταν τα συνειδητοποιήσεις όλα αυτά θα μείνεις για πάντα νέος... γιατί θα ζεις!! Γιατί θα περιμένεις κάποιους ανθρώπους ... Φίλους ή έρωτες, δεν έχει σημασία... Όπως σημασία δεν έχει αν θα λείπουν από τη ζωή σου εκείνη τη χρονική περίοδο... Και στην τελική, αυτό δεν είναι το ωραίο με τη ζωή...;;;; Κανείς δεν ξέρει τη θα συμβεί στην επόμενη στάση... 

Σ' ευχαριστώ που μου μίλησες σήμερα... Που με νιώθεις και σε νιώθω... Που δεν με κρίνεις και δε σε κρίνω... Που με έκανες να γράψω κάτι... Είμαι εδώ να ξέρεις... Για να περάσουμε τα καλά και τα κακά μαζί... Τώρα ταξιδεύουμε μαζί!!!

Υ.Σ. Αφιερωμένο στον Γ.