Πέμπτη 1 Νοεμβρίου 2012

The ugly truth

Όταν η αλήθεια είναι άσχημη, οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές , προσπαθούν να την κρύψουν... Λογικό εν μέρη... Ξέρουν πολύ καλά ότι αν αποκαλυφθεί , η ζημιά έχει γίνει και ή θα χάσουν αυτόν που αγαπούν ή θα πληγώσουν κάποιον που δεν φταίει ή ίσως θα πρέπει να τιμωρηθούν.. Έτσι την κρύβουν πίσω από γερο φτιαγμένους τοίχους ή πίσω από πόρτες κλειστές ή την επισκιάζουν με έξυπνες μεταμφιέσεις... 
Εκεί γεννιούνται τα ψέμματα... Ψέμματα που πρέπει να θρέψεις με μεγαλύτερα ψέμματα για να καλύψεις τα ήδη υπάρχοντα ψέμματα και και και... Ένας φαύλος κύκλος που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια, που σε καταστρέφει λίγο λίγο και που δεν σε αφήνει να ευχαριστηθείς τίποτα ουσιαστικό.. Φυσικά, δεν νιώθουν όλοι άσχημα για αυτό αλλά και αυτοί που νιώθουν , στο τέλος, μαθαίνουν να ζουν με αυτή τους την επιλογή ρισκάροντας να τα χάσουν όλα... 
Επίσης υπάρχουν και αυτοί που λένε ψέμματα στον ίδιο τους τον εαυτό... Που δεν μπορούν να δουν αυτό που είναι καθαρά μπροστά τους. Που αντιμετωπίζουν τη ζωή τους με μία δειλία που δεν τους ταιριάζει.. Μόνο και μόνο για να μην χάσουν τα κεκτημένα... Τα σίγουρα , που καθόλου σίγουρα δεν είναι.. 
Εκεί που θέλω να καταλήξω σε αυτή τη σύντομη αλλά ουσιαστική ανάρτηση είναι ότι ,καλώς ή κακώς,  η αλήθεια όσο άσχημη και αν είναι ΠΑΝΤΑ αναδύεται και κάποιος που αγαπάμε, ίσως και ο ίδιος μας ο εαυτός, ΠΑΝΤΑ πληγώνεται!
Αυτό που με λύπη ανακαλύπτω είναι ότι υπάρχουν γύρω μας κάποιοι άλλοι που διασκεδάζουν με αυτόν τον πόνο.. ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ! 

Ας αλλάξουμε κάποια πράγματα λοιπόν, ας πούμε αυτό που νιώθουμε , ας πούμε αυτό που έγινε , ας πούμε αυτό που θα γίνει , αυτό που θέλουμε να γίνει, αυτό που μας βαραίνει... Στον εαυτό μας , στους ανθρώπους μας, στους γονείς μας, σε όποιον νιώθουμε ότι έχουμε κάτι να του πούμε...
Η δειλία δεν μας βοηθάει.. μόνο πίσω μας πάει...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου