Δευτέρα 10 Σεπτεμβρίου 2012

ΟΤΙ ΒΡΕΞΕΙ ΑΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕΙ !!!

Σας γράφω μετά από καιρό και εύχομαι όλοι να μου είστε καλά!! Η ημερομηνία λέει 10 του Σεπτέμβρη... Λάθος τυπογραφικό! Είναι μόλις 41 του Αυγούστου και όλα είναι καλά στο χάος μου! Το καλοκαίρι μέχρι στιγμής είναι υπέροχο!! Ίσως από τα καλύτερα των τελευταίων χρόνων... (έρχονται και οι φωτογραφίες για του λόγου το αληθές!! ) 
Ένιωσα την ανάγκη να γράψω (βρήκα και το χρόνο επίσης ) γιατί ξαφνικά συνειδητοποίησα κάτι που ήθελα απεγνωσμένα να το μοιραστώ. ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΣΧΗΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΜΒΕΙ!! Πριν με κρίνεται σκεπτόμενοι ότι με βάρεσε ο ήλιος στο κεφάλι συνεχίστε το διάβασμα!!
Αν με ρωτούσε κάποιος πριν λίγο καιρό πως είμαι θα έβριζα θεούς και δαίμονες για τα κακά που μου έχουν συμβεί... Προβλήματα υγείας , άνθρωποι που με πρόδωσαν , άλλοι που εκμεταλλεύτηκαν καταστάσεις. Ο καιρός όμως πέρασε και για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι ο χρόνος σε ωριμάζει! Σε κάνει να γελάς με το παρελθόν σου... Πόσες φορές δεν σας έτυχε κάτι που σας έριξε στα πατώματα και μετά από χρόνια απορούσατε με τον εαυτό σας γιατί τότε το είχατε πάρει κατάκαρδα;; Φαντάζομαι πολλές! Θεωρώ ότι αυτό συμβαίνει σε όλους μας γιατί ξαφνικά αντιμετωπίζουμε το παρελθόν μας σαν να είναι η ιστορία ενός τρίτου ανθρώπου. Δεν είμαστε πια συναισθηματικά συνδεδεμένοι με την κατάσταση και φυσικά δεν τη βιώνουμε!! Ως δια μαγείας , λοιπόν, γινόμαστε θεατές του προβλήματος.. Σαν ένα τρίτο μάτι που βλέπει τα πράγματα όπως θα έπρεπε να τα δει εξαρχής!!! Έτσι και εγώ είδα τα πράγματα μέσα από το πρίσμα του χρόνου και συνειδητοποίησα αυτό που σας είπα παραπάνω!!
Χαίρομαι ειλικρινά! Αν δεν είχα έρθει αντιμέτωπη με όλα αυτά πρώτον δεν θα έγραφα τώρα (...τουτέστιν δεν θα είχα υλικό:Ρ) δεύτερον δεν θα είχα ζήσει όλα αυτά τα ωραία που ήρθαν μετά από τα άσχημα και τρίτον και πιο σημαντικό δεν θα ήμουν αυτή που είμαι τώρα... Κάποιος μπορεί να πει ότι όλα αυτά είναι φιλοσοφικά... Αλλά τελικά δεν είναι και τόσο .. Μπήκα στο χορό! Χόρεψα! Στην τελική γούσταρα κιόλας!!
Σκεφτείτε πως όλα αυτά που μας ορίζουν και μας φτιάχνουν σαν ανθρώπους είναι τα βιώματα μας... Αν δεν ζήσεις ένα πρόβλημα υγείας ίσως να μην εκτιμήσεις τόσο τη ζωή , αν δεν ζήσεις μία προδοσία ίσως να μην εκτιμήσεις αυτούς που πραγματικά δεν θα σε προδώσουν ποτέ , αν δεν σε εκμεταλλευτούν ίσως να μην μάθεις ποτέ να προστατεύεσαι και πάει λέγοντας...
Αυτό που θέλω να πω τελικά αλλά μακρηγορώ είναι ότι δεν ζούμε σε έναν ουτοπικό κόσμο και κάποια στιγμή θα μας έρθουν άσχημα ...Αυτό είναι το μόνο σίγουρο!! Άλλα θα είναι πολύ άσχημα και άλλα λιγότερο... Το θέμα είναι ότι αν μάθουμε να εκτιμούμε τα άσχημα , αν μάθουμε να χαιρόμαστε που μας ήρθαν και συνειδητοποιήσουμε πόσο απαραίτητα είναι για μας θα τα αντιμετωπίζουμε πολύ πιο γρήγορα , θα τα ξεπερνάμε ακόμη πιο γρήγορα και φυσικά θα απολαμβάνουμε τα όμορφα και τα απλά χωρίς να έχουν περάσει χρόνια!!
Αυτό λέει η δική μου λογική... Αν θέλετε κρατήστε το... Προσπαθήστε την επόμενη φορά να μην τα δείτε όλα μαύρα... Μαζέψτε τις δυνάμεις σας δεχτείτε τα γεγονότα και βρείτε τρόπο να τα βάλετε σε μια σειρά... Λύστε τα.. 
Η αγαπημένη μου παροιμία λέει ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδες καταστάσεις υπάρχουν δρόμοι που δεν έχουμε σκεφτεί! Βρείτε , λοιπόν, τους δρόμους που θα σας ωριμάσουν και θα σας κάνουν ευτυχισμένους ... Βρείτε τους ανθρώπους που θα πάρετε μαζί σας και ΖΗΣΤΕ!!


3 σχόλια:

  1. Γεια σου weirdo.

    Πρότασή μου για τις δυσκολες στιγμές είναι η εξής:

    (πρελούδιο)
    Το carpe diem το γνωρίζουμε όλοι μας (μια ακόμη φιλοσοφική "σούπα") που σε παρακινεί να αδράξεις τη μέρα, να ζήσεις τη στιγμή. Αυτό όμως έχει ουσία μόνον αν η στιγμή είναι υπέροχη. Τί γίνεται αν η στιγμή είναι για τ'ανάθεμα;
    Ε, πάρ'το και αντίστρεψέ το. ΜΗΝ ζήσεις τη στιγμή. Δεν έχω βρει όνομα ακόμη γι αυτή την κατάσταση αλλά ας την πούμε προσωρινά... ξέρω γω.... "ζήσε στο μέλλον"! (vivere in futuro για να το παίξουμε και λόγιοι).

    Κάθε φορά, λοιπόν, που περνώ δύσκολα σκέφτομαι από μέσα μου ότι όλα όσα ζω στο τώρα, κάποτε θα γίνουν μια ακόμη παλιά ανάμνηση (όπως ακριβώς η κατάσταση που περιγράφεις), θα τα θυμάμαι και θα κρυφογελώ αραχτός κάπου όμορφα. Και αυτό με ηρεμεί. Τα βλέπω πιο ψύχραιμα. Τα βλέπω γι'αυτό που πραγματικά είναι. Προσωρινά.

    Εκεί ζω στο μέλλον κουρνιασμένος, μέχρι οι σκόνες του παρόντος να καταλαγιάσουν. Μέχρι να φτάσω στο κρεβάτι μου, να κοιμηθώ, και την άλλη μέρα τα πράγματα να είναι ένα συναίσθημα πιο ελαφριά. Η άλλη μέρα πάντα πονάει λιγότερο γιατί έχει πλέον χάσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού.
    Με νιώθεις;

    Φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε νιώθω και μάλιστα πάρα πολύ! Μακάρι να το κάνεις πάντα αυτό.. Δυστυχώς πολλές φορές η συναισθηματική ένταση μας μπερδεύει και θολώνει την κρίση μας... Αλλά όπως σε όλα τα δύσκολα , έτσι και εδώ , χρειάζεται εξάσκηση! φιλιά

      Διαγραφή
  2. Συμφωνώ απόλυτα με το άρθρο,διότι ακριβώς περιγράφει την λογική της ζωής. Σίγουρα, για πολλούς δεν είναι ότι πιο απλό μπορεί να γραφτεί διότι πολλές φορές αναζητούμε την ασφάλεια και τον εφησυχασμό στο να μας λύσουν τα προβλήματα οι άλλοι(οι ίδιοι οι θεοί!) παραιτούμαστε απ τις ευθύνες των πράξεων μας και γίνονται τα πράγματα περισσότερο περίπλοκα απ ότι είναι. Φυσικά, όλα αυτά, δεν σημαίνουν πως οι πράξεις μας οδήγησαν στα άσχημα. Πολλές φορές τα άσχημα έρχονται αιφνιδιαστικά χωρίς να φταίμε σε τίποτα. Αλλά στο πως θα τα ξεπεράσουμε είναι η ουσία της ζωής. Δύσκολη κατάσταση σημαίνει, όρεξη για την επίλυση της. Αν δεν την έχεις, θα σε τσακίσει.Και τότε θα εμποδίσεις να έρθουν τα ωραία της ζωής, αυτά που θα έρχονταν ΑΝ ήσουν δυνατός. (βέβαια, ισχύει και το εξής: "Να είμαστε καλά να αρρωσταίνουμε ελεύθερα!". :) Ελπίζω να μην κούρασα.

    ΥΓ: Ωραίο blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή