Χαρμολύπη!!

Bansko 2011

Πέρασε άλλη μια δύσκολη εβδομάδα και να 'μαι πάλι εδώ!! Βρήκα λίγο χρόνο για να μοιραστώ κάποιες σκέψεις που έκανα, πριν χαθούν στο χάος μου!... Χθες μαζί με τον αδερφό μου καθίσαμε να δούμε μία σειρά που παρακολουθούμε παρέα (revenge λέγεται σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται!!). Η πρωταγωνίστρια της σειράς μου θύμισε ένα παλιό και αγαπημένο ρητό του George Santayana. Σύμφωνα μ' αυτό, αυτοί που δεν θυμούνται το παρελθόν είναι καταδικασμένοι να το επαναλάβουν. Αυτό όμως με έβαλε σε σκέψεις... Προχωρώντας το παραπέρα σημαίνει ότι όσοι από εμάς αρνούμαστε να ξεχάσουμε το παρελθόν... είμαστε καταδικασμένοι να το ξαναζήσουμε. Το παρελθόν, δυστυχώς ή ευτυχώς, παίζει παιχνίδια με το μυαλό μας. Κάποιες φορές είναι χαραγμένο σε πέτρα, άλλες φορές βρίσκεται στις ζεστές αναμνήσεις. Όμως, τι γίνεται αν ανακατευτείς με τη βαθιά, άγρια πλευρά του... ποιος ξέρει τι μπορεί να ξυπνήσεις ; Μήπως δεν είσαι έτοιμος να το αναμοχλεύσεις...;; Μήπως ο γυρισμός σου στο παρελθόν είναι γιατί δεν βλέπεις κάτι που σου "ταιριάζει" στο μέλλον σου;; Και τελικά πως γίνεται να ζεις ΜΕ το παρελθόν και όχι ΣΤΟ παρελθόν;;; Διότι είναι τόσο μικρή η γραμμή που χωρίζει αυτά τα δύο, που συχνά μπερδευόμαστε... Εκεί που πιστεύουμε ότι το παρελθόν μας έχει κάνει σοφότερους για να αντιμετωπίσουμε το μέλλον, ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι όχι απλά δεν μας έκανε σοφότερους αλλά μας κρατάει και δέσμιους !! Πως ξεφεύγεις από αυτό;;; Δεν ξέρω... Νομίζω, δεν υπάρχει ένας τρόπος.. Υπάρχουν πολλοί, διαφορετικοί για τον καθένα! Αλλά σε όλους τους τρόπους το πρώτο βήμα είναι η συνειδητοποίηση. Και αν δεν ξέρετε που βρίσκεστε σκεφτείτε το εξής: είστε οι άνθρωποι που κοιτάζετε τι έχει γίνει και τι θα θέλατε να είχε αλλάξει στο παρελθόν ή αυτοί που κοιτάζετε τι πρέπει και τι θέλετε να γίνει στο μέλλον...