Άτιτλο

Έχεις σκεφτεί πόσο σημαντικά είναι αυτά που θεωρείς δεδομένα; Δικά σου;
Έχεις σκεφτεί ότι μπορείς να τα χάσεις ξαφνικά σε λιγότερο από ένα δευτερόλεπτο;
Έχεις σκεφτεί πως βγαίνουν λέξεις από το στόμα σου που δε θα μπορέσεις να πάρεις ποτέ πίσω ή λέξεις που θέλεις να πεις αλλά δεν τις λες ποτέ; Πόσο συχνά λες στους ανθρώπους της ζωής σου πόσο σημαντικοί είναι για εσένα ή πόσο τους αγαπάς;
Έχεις σκεφτεί πόσο καιρό έχεις να πεις στους γονείς σου ευχαριστώ; Ότι είναι η αιτία που είσαι αυτός που είσαι;
Έχεις σκεφτεί ότι έχεις χάσει την ουσία της ομορφιάς γύρω σου, στη ζωή σου;  Εικόνες που καθημερινά προσπερνάς χωρίς να ρίξεις ούτε ένα βλέμμα;
Έχεις σκεφτεί πότε ήταν η τελευταία φορά που εκτίμησες κάτι απλό που έγινε στην καθημερινότητα σου; Ένα τηλεφώνημα από έναν καλό φίλο που σου είπε μία βλακεία, ένα μήνυμα στο κινητό που σε έκανε να χαμογελάσεις, το χάδι της μαμάς σου χωρίς λόγο, το φιλί του αγαπημένου σου το πρωί που ξύπνησες μέσα στα νεύρα.
Έχεις σκεφτεί πόσο τυχερός είσαι που έχεις την υγεία σου, που γεννήθηκες , που μπορείς να ονειρεύεσαι;

Γενικά σκέφτεσαι κάτι άλλο εκτός από το πόσο αγχωμένος είσαι , πόσα λεφτά πρέπει να βγάλεις, πόσα προβλήματα έχεις;

Δύσκολο το σήμερα και το αύριο θολό, δε λέω, αλλά μήπως να σταματήσεις για κανένα δεκάλεπτο να ξοδεύεις φαιά ουσία και να σκεφτείς τα μικρά, τα απλά , αυτά που έχεις δεδομένα;;
Εκεί βρίσκεται η ζωή ρε κουτό!!!
Βούτα μέσα της πριν μείνουν μόνο τα απόνερα και εκεί κάνε τα πιο όμορφα όνειρα, τις πιο όμορφες σκέψεις!
Ο χρόνος δε σου χαρίζεται... Περνάει ότι και αν κάνεις και όσα σου παίρνει δε θα στα φέρει πίσω...
Τι και αν ζούμε τη μέρα της μαρμότας;; Δε μπορούμε για δέκα λεπτά να το αλλάξουμε αυτό ;; Ναι , από αυτά τα μικρά που λέγαμε , γιατί όχι ; Από τα απλά , τα ασήμαντα που τελικά είναι τα πιο σημαντικά..

Τα πιο ωραία πράγματα βρίσκονται μπροστά μας απλά δε μας αφήνει να τα δούμε η άγνοια μας...

καλη σας νύχτα...

Υ.Σ.  Στον αδερφό μου που πάντα με εμπνέει και με συμπληρώνει...
Σ' αγαπώ.

Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών

Περάσαμε πολλά για να πραγματοποιηθεί αυτή η παράσταση... Πολλά με τα οποία γελάσαμε , κλάψαμε , νευριάσαμε, νιώσαμε... Όλα πολύ έγιναν... Ήθελα καιρό να σας μιλήσω γι 'αυτό άλλα όλο κάτι γινόταν και με κρατούσε. Τελικά αποφάσισα να γίνει η πρεμιέρα και μετά να μιλήσω άφοβα! Στις 2 Νοεμβρίου επιτέλους , την ημέρα του Ακίνδυνου, Ανεμποδίστου, Αφθονίου, Ελπιδοφόρου και  Πηγασίου (να ναι καλά οι Άγιοι), η πρεμιέρα έγινε. Το άγχος ήταν αναμενόμενο φυσικά ,πόσο μάλλον μετά από τόσες αναβολές, αλλά η ενέργεια του κόσμου τα έσβησε όλα! Πόσο ωραία είναι η θετική ενέργεια στο θέατρο δεν μπορείτε να φανταστείτε!! 
Δε θα μιλήσω για τα σχόλια του κοινού, προτιμώ να έρθετε και να σχηματίσετε τη δική σας άποψη. Το μόνο που θα πω είναι ότι για άλλη μια φορά χαμογελώ και νιώθω ευγνώμων που κάνω αυτό που αγαπώ , που γνώρισα ανθρώπους που τους αγάπησα και με έκαναν να ανακαλύψω μέσα μου πράγματα που δεν τα είχα σκεφτεί ποτέ μου, που δούλεψα σκληρά για κάτι που λατρεύω και βγήκε αυτό το ωραίο αποτέλεσμα. 
Αυτά από εμένα, σας παραθέτω τα στοιχεία της παράστασης και σας περιμένουμε όλους!! 

Διαδικασίες Διακανονισμού Διαφορών του Δημήτρη Δημητριάδη

ΠΟΤΕ;; κάθε Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21.15 (διπλή παράσταση Παρασκευή, 21.15 και 00:15)
 
ΠΟΥ;; Studio vis motrix Αγνώστου Στρατιώτη 20, έναντι εκκλησίας Αγίου Δημητρίου τηλέφωνο κρατήσεων: 2310 228 161

ΠΕΡΙΛΗΨΗ  Ένας άντρας και δύο γυναίκες σχηματίζουν ένα ερωτικό τρίγωνο που στην πραγματικότητα είναι ένας αέναα περιστρεφόμενος κύκλος. Μέσα σ’ αυτήν την συνεχή και επιταχυνόμενη περιδίνηση, τα τρία πρόσωπα φτάνουν σε όλα τα άκρα στα οποία τα οδηγεί το πάθος που, με ολοένα μεγαλύτερη έξαρση και ολοένα ισχυρότερη ωμότητα, διακατέχει τον καθένα για τους άλλους δυο. Αυτό το κυκλικό τρίγωνο κρατάει μέσα του και τους τρείς, οδηγώ

ντας τους σταδιακά και μεθοδικά, σαν αδήριτος και απρόσωπος μηχανισμός, στην εξάντληση όλων των ψυχικών και σωματικών τους αποθεμάτων. Όταν πλέον όλα δείχνουν να καταλήγουν κάπου, τότε ανακαλύπτουν και οι τρείς ότι αυτό που άρχισε δεν θα τελειώσει ποτέ. Ούτε με τον θάνατο.

 

Παίζουν: Κλειώ- Δανάη Οθωναίου, Ευγενία Σαμαρά, Τίνα Λεωνορά, Αθανάσιος Τόμμυ Σκλάβος

Συντελεστές:
Χορογραφία: Κώστας Γεράρδος
Μουσική επιμέλεια: Φωτεινή Μπαξεβάνη
Πρωτότυπη μουσική: Βαγγέλης Παπαγεωργίου
Βοηθός σκηνοθέτη: Φωτεινή Τσακίρη
Σκηνογραφία: Μαριαλένα Χρυσογονίδου
Ενδυματολογία: Ιωάννα Μάμαλη, Μαρία Παυλίδου
Διδασκαλία νοηματικής: Γιώργος Ανδρούδης
Παραγωγή: Studio vis motrix
Σκηνοθεσία: Αθανασιος Τόμμυ Σκλάβος

 

                                           ΜΙΑ ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΕΜΙΕΡΑ                                                        

The ugly truth

Όταν η αλήθεια είναι άσχημη, οι άνθρωποι τις περισσότερες φορές , προσπαθούν να την κρύψουν... Λογικό εν μέρη... Ξέρουν πολύ καλά ότι αν αποκαλυφθεί , η ζημιά έχει γίνει και ή θα χάσουν αυτόν που αγαπούν ή θα πληγώσουν κάποιον που δεν φταίει ή ίσως θα πρέπει να τιμωρηθούν.. Έτσι την κρύβουν πίσω από γερο φτιαγμένους τοίχους ή πίσω από πόρτες κλειστές ή την επισκιάζουν με έξυπνες μεταμφιέσεις... 

Εκεί γεννιούνται τα ψέμματα... Ψέμματα που πρέπει να θρέψεις με μεγαλύτερα ψέμματα για να καλύψεις τα ήδη υπάρχοντα ψέμματα και και και... Ένας φαύλος κύκλος που δεν σε αφήνει να κοιμηθείς τα βράδια, που σε καταστρέφει λίγο λίγο και που δεν σε αφήνει να ευχαριστηθείς τίποτα ουσιαστικό.. Φυσικά, δεν νιώθουν όλοι άσχημα για αυτό αλλά και αυτοί που νιώθουν , στο τέλος, μαθαίνουν να ζουν με αυτή τους την επιλογή ρισκάροντας να τα χάσουν όλα... 

Επίσης υπάρχουν και αυτοί που λένε ψέμματα στον ίδιο τους τον εαυτό... Που δεν μπορούν να δουν αυτό που είναι καθαρά μπροστά τους. Που αντιμετωπίζουν τη ζωή τους με μία δειλία που δεν τους ταιριάζει.. Μόνο και μόνο για να μην χάσουν τα κεκτημένα... Τα σίγουρα , που καθόλου σίγουρα δεν είναι.. 

Εκεί που θέλω να καταλήξω σε αυτή τη σύντομη αλλά ουσιαστική ανάρτηση είναι ότι ,καλώς ή κακώς,  η αλήθεια όσο άσχημη και αν είναι ΠΑΝΤΑ αναδύεται και κάποιος που αγαπάμε, ίσως και ο ίδιος μας ο εαυτός, ΠΑΝΤΑ πληγώνεται!

Αυτό που με λύπη ανακαλύπτω είναι ότι υπάρχουν γύρω μας κάποιοι άλλοι που διασκεδάζουν με αυτόν τον πόνο.. ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΑΣΧΗΜΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΑΠΟ ΟΛΕΣ! 

Ας αλλάξουμε κάποια πράγματα λοιπόν, ας πούμε αυτό που νιώθουμε , ας πούμε αυτό που έγινε , ας πούμε αυτό που θα γίνει , αυτό που θέλουμε να γίνει, αυτό που μας βαραίνει... Στον εαυτό μας , στους ανθρώπους μας, στους γονείς μας, σε όποιον νιώθουμε ότι έχουμε κάτι να του πούμε...

Η δειλία δεν μας βοηθάει.. μόνο πίσω μας πάει...