Σήμερα ψάχνοντας για άλλο πράγμα στη βιβλιοθήκη μου εμφανίστηκε μπροστά μου το αριστούργημα του Λουίτζι Πιραντέλο, απόψε αυτοσχεδιάζουμε... Το έργο που αποτέλεσε κατά την άποψη μου την άλλη όψη του νομίσματος του "Έξι πρόσωπα αναζητούν συγγραφέα", που είχε γράψει περίπου δέκα χρόνια πριν. Το πήρα στα χέρια μου το ξεφύλλισα και θυμήθηκα γιατί είναι ένα από τα αγαπημένο μου έργα... Σας παραθέτω λοιπόν τον καταπληκτικό του πρόλογο, ερμηνευμένο από το Δημήτρη Μυράτ και σας προτρέπω να το διαβάσετε, αν δεν το έχετε κάνει ήδη. Μετά τον πρόλογο η Βούλα Ζουμπουλάκη ερμηνεύει την "Πέτρα" ένα απ' τα αγαπημένα ,κατ΄εμέ , τραγούδια που έγραψε ο Μάνος Χατζιδάκις, με τρόπο μοναδικό που σε κάνει να ανατριχιάζεις ολόκληρος... (όλη μουσική της παράστασης είναι αριστούργημα)
Από αυτό το έργο θα μου μείνει η αίσθηση που αφήνει ο Πιραντέλο όταν σε κάνει μέσα από το έργο του να συνειδητοποιήσεις ότι εν μέρη ... ναι ...
Η Σκηνή είναι η Ζωή και το Κείμενο ο Θάνατος...
Πρόλογος
Η παράσταση δεν είναι φώτα - δεν είναι σκηνικό
είναι οι άνθρωποι - εσείς κι εγώ
Είναι οι γυναίκες που μας ρωτούν
είναι τα παιδιά που μας κοιτούν
έτσι που εσείς - καθώς κι εγώ
αφήνουμε την ώρα
να πηγαίνει μόνη της
Η παράσταση δεν είναι φώτα - δεν είναι σκηνικό
είναι οι άνθρωποι - εσείς κι εγώ
είναι η αδιακρισία σας στη μοναξιά μας
είναι η αναπνοή σας στη σιωπή μας
τέλος - είναι η αγάπη σας
Για μας...
(Το απόσπασμα αυτό είναι από την παράσταση Απόψε Αυτοσχεδιάζουμε που ανέβηκε στο θέατρο Αθηνών το 1961-1962.)
όνειρα γλυκά...
P.S. Μου λείπετε πολύ εσείς οι τέσσερις που μαζί σας τα μοιραζόμουν όλα αυτά ...
Σας αγαπώ πολύ...
